امتحان جگرسوز

چند روز شلوغ و پرکاری رو پشت سر گذاشتم،  اوضاع نت هم که رو اعصاب ... 

سفارشی که بتون گفته بودم مشاوره دادم ، ثبت و شروع کردم و از خواب ظهر گذشتم و شکر خدا از اونجایی که یه ماهی هست موقتا ماما جاش رو عوض کرده بود و از سرمای اتاق فرار کرده بود ، من از این فرصت بهترین استفاده  رو بردم ، اول لامپ اتاق رو عوض کردم و نور اتاق خیلی خوب شد و اینجور بود که از خواب ظهر گذشتم چون جای کار کردن برا خودم پیدا کرده بودم ، تقریبا از طرفا ساعت ۹ تا ۱۲ و از حدودا ۲ ظهر تا ۴ بعدظهر من پای کار بودم ، و لابلاش یه سری کارها رو انجام می‌دادم و این شد که تونستم تقریبا تو پنج رو سفارش ولنتاین رو آماده کنم که مشتری هم بتونه ببره قاب بگیره ، هرچند که هنوز هم وقت هست . اما من فکر انجام  دادن تکلیف طراحی این هفته خودم هستم و باید کارها و زمانم رو مدیریت میکردم  . مشکل اتاق بخاطر تفاوت دما ، تعریق ایرانت ها بود و درنتیجه باید بخاری روشن میذاشتم که تعادل دما ایجاد بشه ، چون میترسیدم حین کار ، یه قطره آب تو کارم بچکه،  دیگه اونوقت خیلی بد میشد و معلوم نبود باید چطور رفع میکردم یا اصلا از اول کار میکردم ، خدا رو شکر که هندل کردم و کار به بهترین حالتش انجام شد . 

با قهر نسبی  نه خیلی جدی  دامادمون بخاطر کنسلی  پیک نیک بعد دو هفته ، و فشار اطرافیان،  خواهرم رفت حمام ، خواهر کوچیکه و دختر یکی دیگه از خواهرها که تو شهر بامون هست ، حمامش دادن و من درکل کار خاص و مهمی نکردم ، تا اومدیم برنامه پیک نیک رو اوکی کنیم ، خواهر اهوازی پیام داد که میخواد بیاد و چون خیلی وقت نیومده بود کل چهار روز رو موند . دیگه شلوغی خونه و کارا و سفارش کار همه با هم جوری خسته م می‌کرد که شب ها تونستم خواب عمیق و شیرینی  کنم . 

همه اینا یه طرف خبر فوت پسرعموی همون دامادمون که فقط ۳۶ سال داشت ، سیلی محکمی بود برای همه مون . چون همون خواهرزاده م که گفتم تو شهر بامونه، عروس این خانواده ست . خواهرزاده  من با پسرعموی دامادمون ازدواج  کرد ، تو شب عقد خواهرم دیدنش و روز بعد خواستگاری کردن و یه ماه بعد عقد کردن . یعنی خواهرم و اون خواهرزاده  به فاصله کم بعدها ازدواج  کردن و بچه دار شدن . الان بچه خواهر من و بچه خواهرزاده  م حدودا ۱۶ ساله هستن . اما وقتی پسر خواهرزاده  من فقط چهار سالش بود پدرش غرق شد و پدربزرگش  عین چشماش از بچه حمایت می‌کرد و خواهرزاده  م به خونه و خانواده  خودش برنگشت و باشون موند ، پسربچه شش سالش بود که اینبار پدربزرگ  از نبود پسرش دق مرگ شد ، دووم نیاورد .  یعنی بچه دو بار یتیم شد اما چیزی نفهمید ... تا همین جمعه که عموی این بچه که حکم پدر و حامی رو داشت ، ایست قلبی کرد و فوت شد . جوون ، مجرد ، مهربون و خوش برخورد ، پر زد و داغ دیگه ای به دل مادرش و بقیه اهل خونه شون گذاشت . نمیتونم حجم ناراحتی م رو توصیف کنم . نمیدونم چرا بعضی امتحانات الهی اینقدر زمین کوب هستن ، چرا بعضی خونه ها اینقدر پشت هم عزیز از دست میدن  و داغ رو داغ شون میاد . حالا دیگه اون بچه ۱۶ سالش شده و تو سر میزد و گریه میکرد ، هق هق میزد از مرگ عموی بزرگش ، از دوست و حامی ش .  شاید پیش خودش میگه من چرا باید عزیزانم رو و حامی هام رو از دست بدم  ... و مادر بیماری که عوارض دیابت نابودش کرده و پاهاش عفونت کرده و فقط از دور خاک پسرش رو نگاه می‌کرد و اسمش رو فریاد میزد . 

من هم روز اول رفتم و هم امروز تشیع جنازه رو شرکت کردم .  امروز گفتم میخوام برم ، نگفتم اگه بشه میرم ... گزینه ندادم بشون که نه نیاد . دلم داغ داشت و نمیخواستم تو خونه بمونم و پذیرای رفت و آمدها بشم ، کل مراسم اونجا بودم و چند بار فقط به خواهرم زنگ میزدم که ببینم حالش خوبه و چیزی لازم نداره ، بش گفتم کار مهمی  پیش اومد خبرم کن ، شکر خدا کار مهمی پیش نیومد . مامان بعد مراسم خاکسپاری  موند ناهار اما من برگشتم خونه که ناهارشون بدم و دیگه خب برنگشتم و استراحت کردم تا بعد که رفتم سرکار . 

داغ خیلی سنگینی بود ، اینجا یکی از رسم های سنتی ، آوردن تشمال ( موسیقی لری )  هست ، پرسوز و گداز . و حجله بستن و سینی حنابندان و ماشین گل زده و کِل هایی که برای جوون میزنن ، جوونی که ازدواج نکرده و اصطلاحا  میگن ناکام از دنیا رفته . کنار پدر و برادر بزرگش به خاک سپردنش . بیچاره  دو خواهرش ... و خواننده به لری  میگفت : براروم مُرده ( برادرم مُرده) . وای ازین داغ . خدا نصیب نکنه . خدا صبر بده به بازماندگان.