دلم تنهایی میخواد

امروز هم با همون ساز همیشگی شروع شد.  بدون هیچ تفاوتی .

اونا که فرصت داشتن رفتن دنبال خودخواهی و خوشی خودشون.  و اونا که نتونستن،  موندن و سعی کردن با تقدیر خودشون کنار بیان .

من همچنان در جدال بسییییار شدیدی با خودم و تصمیم های جدید خودم هستم . که میدونم آبی ازم بخار نمیشه .

کارا کردم و تازه تو حیاط لباس شستم و نشستم رو نیمکت تو حیاط . چون آقا نیستش فرصتی پیش اومد که نیم ساعتی تو حیاط تنها بشینم . بدون اینکه کسی کنارم باشه که مجبور به ارتباط بشم ... بدون صدای خسته کننده تلویزیون و ضبط و احیانا موبایل. 

هوای ملایم و صدای ریز گنجشک هایی که از خونه همسایه شنیده میشه .

همون لحظه آرزو کردم که شیراز میبودم.  تو یه پارک پر از دار و درخت و بوی گل ... اونقدر مینشستم تا خسته بشم و بلند بشم برم .

دلم میخواد برم یه جایی که هیچ کس رو نبینم و مجبور به ارتباط نباشم.  مثل اون روزایی که تو خوابگاه تو سکوت یا میخوابیدم یا دراز میکشیدم.  تو قید و بند زمان و مقررات خودم رو گیر نمینداختم.  هر وقت گرسنه م میشد میرفتم یه چیزی میپختم و میخوردم.   هر چیزی که هوس میکردم . ممکن بود یه کوکوی ساده باشه یا حتی یه قرمه سبزی .

گوشام خسته ست از شنیدن صداهای اجباری و احیانا گوش خراش . چشمام هم خسته ست از دیدن چیزای تکراری و منزجر کننده. 

دلم میخواد برم تو خلأ. ..  پوچ پوچ .

پ.ن . هفته پیش یه معرف  خواستگار 27 ساله اومد و خب مسلما بخاطر تفاوت سنی زیاد ، رفت و رفت . کاملا عادی بود .