دست هایم

باید هر روز دست هایم را ببوسم به پاس همراه بودن شان .

روال تطابق با شرایط کاری جدیدم همچنان داره پیش میره . و به شدت دارم سعی میکنم توانایی های خودم رو بازیابی یا تقویت کنم . 

اگه بگم چالش ارتباط با نسل زی از نوع پرمدعا و مدرسه ای ش کار خیلی سختیه ، اغراق نکردم . 

بگذریم....

دیروز که میخواستم دم قلمچی از ماشین پیاده بشم در رو بستم رو انگشت شستم .... دیگه هرکی تجربه ش کرده میدونه آه از نهاد آدم درمیاد . به حدی درد داشت که دیگه سر کلاس مجبور شدم از دست چپم برای نوشتن کمک بگیرم . انگشتم کبود و متورم شد و تا خود ۲ شب از شدت درد به خودم پیچیدم و گریه میکردم . یعنی مشابه این درد رو نه قبل عمل دستم و نه بعدش تجربه نکرده بودم . 

شایدم چون دستم عمل شده بود و اعصاب سالمی نداره ، اینقدر درد برام شدید بود . مسکن هم نداشتم و تا گیج بشم بخوابم ، فقط به خودم پیچیدم . 

من از دستام خیلی زیاد استفاده کردم گناه دارن . و این روزها از چشم هام و دست هام بیش از هر زمان دیگه ای تو عمرم دارم کار میکشم . باید بیشتر مراقب سلامتی شون باشم و شاکر برای داشتن شون . 

با همون دردی که داشتم دیشب شام بچه‌ها رو دادم ، رختخواب پهن کردم چون ماما خواب بود و امروز متوجه حال بد من شد ولی دیگه نای یه کرم شب زدن برای خودم  رو نداشتم . 

خوشبختانه برنامه مدرسه تغییر نهایی ش جوری شده که یکشنبه ها همچنان آفم باشه ولی شنبه هم باید تا دو بمونم و زنگ دوم کلاس ندارم و بیکار تو مدرسه به کارای دیگه م بگذره . ولی تا دو موندن تو یه روز برام تحمل خستگی و اتلاف وقت و انرژی ش خیلی بهتر از اینه که یکشنبه هام هم خراب بشه . 

حالا شنبه ها و سه شنبه از صبح تا دو هستم . 

دوشنبه ها فقط دو زنگ ، و چهارشنبه ها سه زنگ . 

هنوزم انگشتم درد داره . امروز دیگه ماما نذاشت ظرف بشورم و کارا کنم . ولی همین که حرکات زیاد میشه دردش اوج میگیره . 

فکرکنم پراکندگی نوشتاری داشتم و این نشونه ذهن خسته و کوفته منه . 

مراقب سلامتی تون ، دست هاتون و چشم هاتون و خدایی کل بدن تون باشید . هیچ عضوی از نظر اهمیت کمتر از اون یکی نیس .