نامزدی وقت گیر

من بارها از محبت دوستام اینجا نوشتم و ارادتی که بشون دارم . و واقعا خیلی برام ارزشمند هستن . قبلا هم گفتم دوستام سرمایه معنوی زندگی من  هستن . خودم همیشه سعی کردم دوست خوبی باشم برای دوستام و از ته دلم برای این دوستی هرکاری کردم ، لذتش رو بردم . و خیلی بیشتر از چیزی که بدم از دوستام دریافت کردم ، بعضی هاشون به معنای واقعی اقیانوسی از محبت و بخشش هستن . و گاهی تو وصف شون کم میارم . شاید نشه اینجا اسمی رو مشخصا آورد اما تو وجودم حک شدن . دوستایی که معنوی و غیرمعنوی کنارم بودن . وقتی می‌فهمن ناراحتم یا گرفتار ، زود احوالم رو میپرسن و در حد توان شون سعی میکنن حالم رو خوب کنن . 

و من تنها چیزی که میتونم بگم اینه که امیدوارم  هیچ وقت تو زندگی شون درمانده نشن. 

چهارشنبه رفتم پیش متخصص داخلی و پرونده چکاپ کامل بسته شد . یه سری دارو باید مصرف کنم و مراعات تنش های عصبی 

نوبت دندانپزشکی  رو هم اوکی میکنم میرم تا وضع دندون بدتر  و هزینه بیشتر نشده.  

کلاس های زبانکده رو بیشتر کردم . ترم تابستانه  قلمچی هم قراره از تیرماه شروع بشه و این یعنی میتونم پول بدست بیارم و قرض ها رو بدم و هزینه هام تامین میشه انشاالله.  

طراحی تنها کاریه که منو از دغدغه‌های  خسته کننده  زندگیم غافل میکنه و چقدر من عاشق این کارم . یعنی دلم میخواد از همه کارام بزنم و بشینم پای طراحی . 

راستی باید فکر جلسه بعدی مشاوره هم باشم کم کم داره وقتش میرسه . 

فعلا فقط یه کلاس جاری تو زبانکده دارم و اگه خصوصی  پیش بیاد . کلاسای قلمچی سه  هفته ست تمام شده و بیشتر روزها خونه هستم . دلم می‌خواست برم سفر حتی شده تا اهواز ، اما با مشکلی که فعلا تو خانواده پیش اومده ، نه دل و دماغ و نه فکر آزاد دارم . سفر آدم بیخیال میخواد نه اینکه همش پشتت رو نگاه کنی و نگران باشی . انشاالله این مشکل رفع بشه همه مون راحت بشیم . 

مطمئنم سفر منم به وقت خودش تو بهترین حالت ممکن برام پیش میاد . 

راستی یادم رفت یه چیزی رو بگم این مدت ... یه مورد آشنایی داشتم که این مورد با اینکه خیلی باب دلم نبود اما به اصرار خودش ، گفتم بذار ببینم چقدر به هم میخوریم . تنها چیزی که فهمیدم این بود که دوست پسر یا نامزد داشتن چقققققددددرررر وقت از آدم میگیره و برای منی که همه روز و ساعت هام یه کاری هست و برنامه ای ، واقعا اذیت بودم که باید تایمم رو میگذاشتم  پای چت.  همش نگران کارام بودم.  و به خودم گفتم یکی از عوامل پیشرفت این سال‌های من همین نداشتن دوست پسر یا نامزد بوده،  چون تونستم به علایق شخصی خودم برسم و اهدافم . 

خدایی نامزد داشتن خیلی وقت گیره ها 

درنهایت دیدم افکار و برنامه های زندگیم به هم نمیخوره و عذرخواهی  کردم از ادامه رابطه . 

بعدش نفس رااااحت کشیدم و کلی وقت خالی برا خودم درست کردم 

اگه دوس داشتید راجب دوره نامزدی تون برام بنویسید .