خسته شدم از قرنطینه،  کی تموم میشه . تو خونه خیلی داره بم سخت میگذره.  الانم که روزه م تحمل و توانم کمتر شده .

آقا صبح تا شب فقط آزار میرسونه.  خواب باشه،  خواب براش خوبه برا بقیه نه ، بیدار باشه از صداش آرامش نداریم.  با صدای بلند حرف میزنه ، ذکر میگه . حالم به هم میخوره از این همه جانماز آب کشیدن . یه زبون توهین میکنه یه زبون ذکر میگه . کولر روشن کنیم میگه سرد ، شده قوز بالا قوز سرمای بچه‌ها.  پنکه میزنیم هی خاموشش میکنه . حالم بهم میخوره از دینی که اون داره . که نماز ظهر ساعت 4 بخونه ولی گیر بده به بقیه که چرا نماز سروقت نمیخونید یا چرا روزه نمیگیرید.  سر نماز لیوان چای ش به دست . هم نماز میخونه هم چای میخوره . یعنی از هفت دولت آزاد .

هر روز از گرما دارم خیلی اذیت میشم . تحمل میکنم تحمل میکنم و بعد صدام درمیاد . که مگه شما رباتید،  چرا یکی نیس کولر روشن کنه یا بگه به این آقا ، چرا پنکه رو دیگه خاموش میکنی!

یعنی فقط وقتی سرم تو طراحی کمی حواسم از دور و برم پرت میشه ولی بقیه تایم عذاب میکشم . منم که فقط صبح که در اتاق بخاطر خواهرم بسته میمونه میتونم سنگر بگیرم و کار کنم و البته کلی گرما بکشم .

چرا من نمیمیرم.  چرا سکته نمیکنم .

کی این قرنطینه تموم میشه.

به دنیا اومدن من بزرگ ترین ظلم خدا بود .

حالم رو هیچ کس نمیتونه بفهمه.

دارم با تمام سلول هام درد میکشم و عذاب میبینم. 

کاش دردم درد سرطان بود ، خوشحال میشدم که تا آخر عمرم چیزی نمونده.