بقیه ماجرا

چقدر ساعت ها زود و تند میگذره برام ‌ . کل روز بدو بدو آخرش چند تا کار میمونه . گاهی از اینکه فقط ۱۲ ساعت روزه کلافه میشم و دلم میخواست بیشتر ازین تایم بم میدادن . 

این هفته بیخیال تکلیف طراحی هستم . اتفاقا درخواست  مرخصی  و انصراف دادم اما چون گفتن از گروه خارج میکنن و دیگه مطالب دستم نیس ، پشیمون شدم ‌ . اما فعلا به خودم با انجام ندادن طراحی ، و فقط حضور در لیست کلاس ، استراحت دادم . 

تا اونجا گفتم که دبیر هنر با دبیر هفتم دوستی زیادی دارن و همین باعث دلهره من شده بود که بخاطر عدم رضایت کامل این خانم و پسرش حالا بعد چند سال دستاویزی بشه برای سوسه رفتن علیه من . که البته اولش هم این خانم خیلی با من سرسنگین بود اما من که از هرگونه حاشیه ای دوری میکردم ، با ایشون هم خیلی محترمانه برخورد کردم . 

تا اینکه دو  سه ماه از مدرسه گذشته بود که همین خانم از من برای همون پسرش که الان کلاس نهمه ، خصوصی  خواست.  راستش خیلی تعجب کردم،  چون هم میتونست همون دبیر هفتمی ها رو بگیره و هم با پیش زمینه نامناسبی که از هم داشتیم ، این پیشنهاد یه جوری بود ، خب اگه من سالها پیش معلم خوبی برای پسرش نبودم ، پس حالا چرا منو انتخاب کرده ؟

ولی من قبول کردم . رفتم و پسرش رو درس دادم و ایشون کلییی تشکر کرد و حتی با اصرار هزینه رو پرداخت کرد ، پسرش امتحانش رو ۲۰ شد . به من زنگ زد و بازم کلی تشکر کرد . و بار دوم هم بازم ازم خواست پسرش رو درس بدم و بازم پسرش ۲۰ گرفت . نمره های قبلی پسرش حدود ۱۷ یا ۱۸ بوده ‌ . حالا نمیخوام بگم که من پسر رو صدرصد اوکی کردم یا معجزه کردم . 

گذشت و گذشت  تا اون روزی که رفتیم آبادان ، حرف ها از اینور به اونور رسید به کلاس های خصوصی  ، که همون خانم دبیر هنر گفتن که پسرش رو پیش من خصوصی میبره ، و اینجا بود که قیافه دبیر هفتم  تو هم رفت و با تاکید از من پرسید شما فلانی رو درس میدی ، گفتم بله و دیگه چیزی نگفتم . 

نگو ایشون تو فرصتی از دبیر هنر با حالت گله میپرسه که چرا برا خصوصی پسرت به من نگفتی ؟  و اولش خیلی با من سرسنگین میشه . اما من به رو خودم نیاوردم ‌ . 

یه جا هم که من و دبیر هنر شوخی میکردیم،  دبیر هفتم گفت میبینم که خیلی با هم صمیمی هستید؟

یعنی قشنگ معلوم بود داره حرص میخوره و اذیته.

من بودم حسادتم رو بروز نمیکردم . 

منم تو جواب گفتم خانم فلانی ، من این خانم رو سالهاست میشناسم نه الان که همکار شدیم . خانم هنر هم گفت آره سالها دبیر زبان دختر و پسرم بوده ‌ . 

روز بعد برگشت از آبادان،  خانم هنر به من زنگ زد و بابت حرف ها و سرسنگینی های خانم هفتم عذرخواهی  کرد و گفت نباید اونطوری  برخورد میکرده و انتخاب دبیر برای بچه م یه مسئله کاملا شخصیه و به کسی ربط نداره ‌ . 

منم گفتم هیج اشکال نداره،  من اصلا ناراحت نیستم ‌ . 

گفت من دیدم دمق شدی و حالت گرفته شد . منو ببخش که موضوع  پسرم باعث شد خانم هفتم جوری رفتار کنه که ناراحت شدی . بش گفتم اونقدر حجم خوشی م کنارتون زیاد بود که اون یکی دو بر خورد توش گم شده و من از هیچ کس ناراحت نیستم.  رب ساعتی حرف زدیم از اینکه من واقعا بدون پارتی اومدم و اصلا دلم نمیخواد کسی فکر کنه جاش رو گرفتم و حلالم کنه ‌ . ایشون هم گفت نه تو جای کسی رو نگرفتی و با قابلیت خودت سر جای خودت هستی ‌ . و اعتراف کرد که اولش نسبت به من یه مقدار جبهه داشته ولی  با صبر و پشتکار و متانتی که از من دیده ، کم کم ذهنش تغییر کرده . و رضایت بچه ها رو هم مطرح کرد و گفت واقعا خوش درخشیدی . 

من کلمه ای حرف منفی نزدم . و واقعا از ته دلم هم ناراحتی از هیچ کدوم ندارم . با اینکه حرفاش همش تعریف و تمجید و تشکر از من بود ، و ابراز ناراحتی  از همکاری  که نسبت به من بیشتر باش بوده ، اما من خودم رو حفظ کردم ، و ورای ذهنم این بود که اینا اینقدر با هم دوست هستن مواظب باش چیزی نگی که بره بگه خانم ساره اینجوری راجبت گفته ، احتمال این رو دادم که بطور نرمال نباید پشت خانم هفتم رو به این راحتی خالی کنه و حالا بیاد اینقدر منو بولد کنه ‌ .  خلاصه کلی ابراز شرمندگی  و تشکر کرد و از کارم تو این یه سال تعریف داد و گفت همینطور قوی ادامه بده و از خودت ضعف نشون نده . 

من انرژی مثبت این مکالمه رو گرفتم . اما هیچ آتویی ندادم . و فقط حرف خوب زدم . و هیچ گله و ابراز نارضایتی  از کسی هم نکردم . 

بازم نمیدونم چند درصد ازین مکالمه عین احساس واقعی ایشون بوده و چند درصد احتمال تست کردن من یا آتو گرفتن از حرفام ‌. 

ولی من به جنبه های مثبت ش فکر میکنم و امیدوارم  بهترین ها برای هر کسی که زحمت میکشه ، پیش بیاد . 

حتی بش گفتم من اگه بخوام عقلانی فکر کنم و خودمو جای خانم هفتم بذارم ، شاید منم جبهه میگرفتم ، اما باور کنید من هیچ پارتی نداشتم و فقط دعوت به کار شدم و با روال اداری حالا اینجام . اگه زمانی حرفی پیش بیاد به ایشون بگید منو حلال کنه . که خانم هنر در جوابم گفت تو اصلا تقصیری نداری و بودن یا نبودن ما کاملا  به نظر ستاد مدارس غیرانتفاعی هست نه شخص همکار . 

و گفت من تا آخرش میخوام خصوصی های پسرم رو شما زحمتش رو بکشی