قربون شما

از همه تون بابت همدردی هاتون و محبت هاتون یه دنیا ممنونم.  امروز بش سلام نکردم و با حال نزار کلاس نقاشی رو رفتم بدون صبونه.  استادم گفت تو چرا امروز اینجوری هستی . اصلا نتونستم تظاهر کنم گفتم حالم خوب نیست و مشکل خانوادگی دارم . خسته شدم از تظاهر و خنده های تصنعی.  کلاس رو سر کردم بدون  اینکه با بچه‌ها بخندم یا حرف بزنم .

لایه بیرونی گوشم درد میکنه البته زیاد نیس .

درمورد رفتنم باید یه توضیح کلی بدم . اگه میخواستم بدون خواهر برادرم برم سالها پیش به بهانه کار میرفتم . اما نمیتونم اونا رو ول کنم . اینقدر هم شرایط مالی و اقتصادی سخته که حتی یه اتاق هم نمیشه گرفت . اما دارم به این فکر میکنم که شاید از دوست و غریبه ها کمکی بگیرم و با پس اندازی که داداشم داره بریم . اما میدونم که حرف تا عمل دنیایی فاصله ست .

کاش من عمودی یا افقی از این خونه میرفتم و بی من میشدن.  چقدر من الان نفس آقا رو تنگ کردم برم که نفس راحت بکشه .

حال و روز اصلا خوبی ندارم . نه بدنم خوبه نه روحم.