جمعه شلوغ

طرفای 11 رسیدن . با این توضیح که مادر دامادمون فوت شدن و بشون خبر داده بودن.  شاید اگه فاتحه ای درکار نبود امروز هم نمیومدن.  آنقدر به آقا خوش گذشته که از تعریفش کلی لذت حس میشه . همونقدر که اون خوش من پر از بغض و غمم. 

صبح بلند شدم کارام کردم . غذا پلو عدس آماده کردم .

یکی از خواهرها زنگ زد گفت اشکال نداره ما میریم فاتحه، عروسم بیاد تا عصر پیش شما !!! از عصبانیت نمیدونستم چه کنم خندیدم و گفتم خوش اومد.  خب تو که نمیخواستی بری مراسم تو خونه ت مینشستی آخه .

راستش مشکلم کار و آشپزی نبود . مشکلم این بود که مجبور بودم ظاهرسازی کنم و الکی خوش نشون بدم .

اون یکی خواهر گفت کاش نوه م میفرستادم اینجا ، تو مراسم فاتحه خونی جای خوبی برای بچه ها نیس .... خب کی گفت بیاریش !!! انگار همه منو خر گیر آوردن . هیچ کس رحم نمیکنه. 

کل روز رفت و آمد بود از کسانی که رفتن فاتحه خونی . منم از بس این روزا ناراحتم و عصبی تقریبا هر روز سردرد میگیرم. 

هنوز فرصت نشده حرفم رو به مامانم بزنم . اما تو صورت شون بق بودم و حتی احوالپرسی نکردم . اصلا این رفتارم رو دوس ندارم . من دختر بی ادبی نیستم . نباید گستاخ و بی ادب بشم .

اما اینقدر حرفا تو دلم تلنبار شده که انگار تا نگم آروم نمیشم .

من نمیخوام خوبی هام از دست بدم .

نمیخوام حیوون صفت بشم .

نمیخوام حرمت شکنی کنم .

اما نمیخوام به این ذلت زندگی ادامه بدم . من سهم شادی م و آزادی م و رهایی م رو میخوام .

چیز زیادی هم نمیخوام . فقط فرصت بده من کمی برای خودم زندگی کنم نه کسان دیگه .

میدونم روال نوشته هام خسته کننده شده . میدونم هر بار اینجا رو باز میکنید میگید اه اینم حرف دیگه ای نداره . همش میناله. 

حق دارید ...