صبونه با دوستم

فهمیده بودم که امروز مربی یوگا نمیاد و به جاش ارشد کلاس رو میگردونه . برای همین ترجیح دادم به بدنم استراحت بدم باشگاه نرم و به جاش برم فرهنگسرا طراحی کنم . اما بعدش یادم افتاد قرار بذارم با همکارم که یه ماه پیش گفته بود یه روز با هم بریم بیرون . باش هماهنگ کردم که بریم صبونه تو بهترین رستوران شهر . اونم از خدا خواسته اوکی شد و قرار شد امروز بیاد دنبالم.  آماده شدم و با تیپی شبیه تیپ سر کار منتظر موندم که 9 بیاد دنبالم.  باید میرفتم سر کوچه می ایستادم تا اون برسه . و ترس اینو داشتم که آقا دم در حیاط بیاد و منو سرکوچه ببینه . مردی که سایه شده رو تمام زندگیم و همه جا ترسش باهامه.  با هزار سلام و صلوات و باور کنید کلی دلهره تا دوستم اومد و سوار شدم و رفتیم . اونجا سعی کردم از لحظه م استفاده کنم و به گذشته فکر نکنم .

کلی از دیدن همدیگه خوشحال شدیم . تا صبونه اومد یه رب به 10 بود . از همه چی حرف زدیم از کار و هنر و همممه چی ...

چقدر حس کردم از من قویتره.  چقدر حس کردم راحت چارچوب های اطرافش رو میشکنه و رد میشه . از هیچ کس نمیترسه حتی پدرش . احترام و عزت زیادی براشون قائل هست ولی خودش رو هم دوس داره .

صبونه املت اسپانیایی و پنکک سفارش دادیم و خوردیم . خیلی هم خوشمزه بود . و دکور ظرف رو خیلی دوس داشتم . ویوی رستوران و سکوت همراه موسیقی میگفت بیشتر بمونیم.  اما اون باید میرفت که ماشین رو به باباش بده .

مدتها بود میخواستم یه صبونه دوستانه بیرون بخورم و جور نشده بود تا امروز . راستش دلم یه تنوع میخواست . خارج از کار و یوگا و نقاشی .

و جای شکر داره که تونستم این فرصت رو خلق کنم . و بهتر از همه فرصت حرف زدن مون بود که راحت و بدون مزاحم حرف زدیم .

اون یه دختر قدبلند و خوشکل و خوش تیپ بود و من یه دختر ریزاندام با یه تیپ معمولی که حتی از ترس پدرش جرات نکرد به جای مقنعه شال بپوشه . ولی با همه این حرفا من حال خوبی کنارش داشتم و اون هم . حالا هر چه قدر هم که من حس کنم اون از من شخصیت قوی تری داره ، اما دل و فکرمون به هم خیلی نزدیک. مهم اینه که از با هم بودن لذت بردیم .

چون قرار رو من اوکی کردم دیگه ایشون مهمون من بود . و یه مهمون عزیز و دوست داشتنی بود برای من . که بودن کنارش لذت بخش بود و ارزشمند.

قرار شد فرصت های بیشتری رو بریم صبونه بیرون .