من ضعیفم اه

همه راههای ارتباطی مجازی قطع شده و خوبیه وبلاگ اینه که کسی کاری به کارش نداره.  ما اینجا هستیم دوستان. 

میگم من باید یاد بگیرم که آدما رو باید طبقه بندی کرد . از خودم بدم میاد که اینقدر به رفتارای اطرافیان توجه دارم و گاهی زیاد از حد لی لی به لالاشون میذارم . همیشه ارتباط با آدمای دور و برم خیلی برام اهمیت داشته و گاهی زیادی.  اصلا چرا من باید به حرف و یا ناراحتی یکی که خیلی نقش مهمی تو زندگیم نداره اینقدر اهمیت بدم کسی که مثلا هفته ای یه بار میبینمش.  کسی که به شوخی همه چی میگه ولی ظرفیت یه جمله رو نداشته و ازم به دل گرفته و با اینکه عذرخواهی کردم بازم سرسنگین رفتار میکنه .

چقدر من ضعیفم.  باید بگم خب به درک که سرسنگینه. 

اینا راجب یکی از بچه‌های کلاس نقاشی بود.  که باعث شد شنبه این هفته م خیلی دوس داشتنی نباشه. 

فعلا یه بطری آب معدنی با لیوانش تو دست دارم برا طراحی. 

تصورم از زوم کردن کار اشتباه بود . استادم گفت معیار درستی نیس چون بستگی به پیکسل دوربین داره .

گفت خیلی خودم اذیت نکنم و به آناتومی ها ادامه بدم . یه طرح شلوغ و سخت هم بم داد که بکشم برای این هفته .

دیروز دو تا قسمت  دیگه از شهرزاد و 6 قسمت از گلشیفته رو با بچه‌ها نگاه کردیم . دلم برای شهرزاد سوخت و عاشقی قباد رو بیشتر از فرهاد دوس دارم .

گلشیفته هم خیلی قشنگه نقش مهناز افشار خیلی دوس داشتنیه. 

احتمالا فردا صبح به جای باشگاه برم خونه دوستم که یه مدته هی اصرار میکنه بیا .