از اونجایی که زندگی همه مون پر شده از دغدغه های ریز تا درشت سیاسی اجتماعی و اقتصادی و اینجا هم خیلی سوت و کور شده دلم خواست با هم بریم تو یه چالش. البته با اجازه نگار خانم.
کمتر از چیزای منفی که به هر طریقی میشنویم گزارش بدیم . کمتر انتقال بدیم . کمتر واژه های درد رو مزمزه کنیم . این روزا متاسفانه همه مون شدیم شهروند گزارشگری که فقط خبرای بد داره . بیایم واقعا کنترل کنیم خودمون رو . اگرم حرفی به میون اومد بحث رو به جای خوب پیش ببریم.
کیه که ندونه این روزا دور و برش چی میگذره.
من میگم بریم تو چالش مهربانی. از امروز منفی ها رو بذاریم کنار و سعی کنیم هر روز دل یکی رو شاد کنیم . این شاد کردن حتما به معنی صرف هزینه نیس . بلکه ایجاد یه لبخند رو لب یه نفر . دادن حال خوب با یه جمله ساده . یه کمک معنوی یا درصورت امکان مادی .
و بیایم اینجا ازش بنویسیم اصلا حرف ریا در کار نیست. وقتی از تجربه هامون بگیم میفهمیم که چقدر مهربونی کردن آسونه و نباید تو معادن و چاه ها دنبالش بگردیم.
من امروز اول صبح طرحی رو که کار کرده بودم گذاشتم جلو رو که وقتی خواهرم بیدار میشه با دیدنش قبل از هر کاری لبخند بزنه . و چقدر هم ذوق کرد از دیدن کارم.
شاید خیلی کوچیک و جزیی باشه . اما کاش هر روزمون با یه لبخند کوچیک اما ته دلی شروع بشه حالا هرطور که پیش بیاد.
براتون قشنگ ترین اتفاقات خوب کوچک و بزرگ رو آرزو میکنم.
مهربونی خیلی خوبه
اول حال خوده آدم را خوب میکنه
فدااات
چقد خوب.
منم انشالله از حالا به بعد میخوام محبت و توجه ام رو به دخترها بیشتر کنم و بیشتر بهشون لبخند بزنم.