قبول یا انکار

نمیدونم از چی بنویسم . خدا را شکر کلاسهای آموزشگاه شروع شد و هر روز بعدظهر کلاس دارم . صبح ها هم سه روز یوگا میرم .

زندگی رو ریل تکرار پیش میره . اردیبهشت اومد و خبری از یار و همسر آینده نشد . زندگی در سکون کامل به خواب رفته . و من خیلی خیلی نگران خودم هستم .

واقعا نمیدونم چی بگم و چکار کنم . انگار تو باتلاق موندم .

سعی میکنم بگم اشکال نداره شاید قسمت من اینه و حکمتی توش هست . اما این حرف بیشتر از روی ضعفه تا اعتقاد و ایمان . ضعف و عدم ناتوانی از تغییر وضعیت های موجود . بعد میگیم خب حکمت خداست ...

نمیدونم باید قبول کنم که این اخر راهه یا انکار کنم . دیگه موندم کدوم راه رو امتحان کنم از اون هزار راه نرفته ، که هر بار سعی کردم یکیش رو امتحان کنم و آخرش هییچ.

باور می کنید دوس ندارم از این پست ها بذارم . دلم میخوات پست هام رنگ و بوی دیگه ای داشته باشن . گاهی خجالت میکشم از این همه تلخی قلمم چون میدونم خیلی ها رو خسته میکنه . چند تا مخاطب داشتم اینجا حالا دیگه کسی نمیات غیر از تیلو تیلو . خب خسته شون کردم دیگه . البته من هر وقت بیام وبلاگ به همه شون سر میزنم و کامنت میذارم . شایدم حق دارن .