امروز ریز ریز شده ام...

این یک هفته از نظر روحی حال  خوبی ندارم ، دوباره تمام نگرانی های عالم به درونم فرو ریز شده اند . به حدی خسته و داغونم که نمی دونم چکار کنم .

آنقدر خسته مه که هر چی بگم کمه . امروز من شکسته ام و ریز ریز شده ام .

آنقدر ریز ریز که نمی دونم چطور خودمو جمع کنم .

خسته مه از همه چی ، از تن دادن به همه چیزهایی که دوس دارم و دوس ندارم . از دوس داشتی ها و نداشتنی های اجباری . ا ز بداخلاقی های مکرر بعضیا و از عشق بی حد و اندازه بعضیا . همه چی باید در حد تعادل باشه که دل رو نزنه . دلم میخوات ا ز همه چیز و همه کس بکنم و برم . برم به یه کلبه تو جنگل که هیچ کس بهم دسترسی نداشته باشه . تنهایی رو آنقدر تجربه کنم که آروم و سبک بشم . دلم میخوات فرار کنم به جایی که هیچکس پیدام نکنه . نگرانی از آینده و ترس ا ز گناه و بی اعتمادی و استرس همه چیز به جونم افتاده و خواب شبها به کابووس میگذره .

خیلی به خودم انرزی و امید میدم اما باز کم میارم .

دلم میخوات پشت پا بزنم به همه چیز ، به همه وابستگی ها ، همه اسارتها . دلم میخوات داد بزنم و عصبانیتم رو خالی کنم . بجای اینکه مثل همیشه تو خودم بریزم . باز هم چند روز پیش ها به شدت میل به مادر شدن و عشق به بچه درونم رو قلقلک داد و جالب اینه که پای همسری درمیون نبود ، حتی در خیالم . فقط و فقط میل و عشق به مادر شدن بود .

این روزها بیشتر از روزهای دیگه با خدا حرف میزنم و ازش میخوام که دستم رو بگیره و تنهام نذاره ، اما افسوس که سالهاست دارم یاری و نجات می طلبم اما پاسخی نمی گیرم .

روزهای آخر سال در راهن و من هیچ شور و ذوقی ندارم . و باز هم خونه تکونی های تکراری که ازش بیزارم ،  خونه تکونی خونه ای که هیچ امید و آرزویی بهش ندارم .خونه ای که هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی و ایجاد تغییر و شروع مجدد ، در من ایجاد نمی کنه . و هر سال از خدا خواستم که سال دیگه نباشم ، اما سال میره و میات و من هنوز سر خونه اولم هستم . و ا ز همه بدتر آن تعطیلی طولانی مدت و غیر قابل تحمل عید که همیشه همراه میشه با دعواهای پدری ، و میزبانی های ناخواسته و خسته کننده .

یک مشت عادات و رسوم دست و پا گیر و قراردادی . من خودم همه این چیزها رو دوس دارم ، اما تو خونه خودم ، با سلیقه و میل خودم و با آدمهایی که اگه همه شون رو دوس ندارم اما بیشترشون رو دوس دارم . نه این فامیل های جد اندر جدی پدر و مادری که ارتباط باهاشون هیچ حس مفید و خوشایندی ایجاد نمی کنه .

امروز هر چی غر بزنم ، کمه . دلم میخوات محو بشم . که روزگار هم از دستم راحت بشه . نمی خوام بیشتر بمونم و بدتر بشم . بیشتر بمونم و بیشتر گناه کنم . احساس میکنم خیلی خیلی سنگین شدم . بغض بزرگی راه گلوم رو بسته . دلم میخوات رعد و برق بزنم و شره شره اشک بریزم .

خدایا نمی خوام تنها بمونم ، نمی خوام روزهای بی کسیم برسن ، نمی خوام مچاله بشم . نمی خوام ، نمی خوام ...